Laatst was ik in gesprek met een teamgenoot over onze tijd in het jongensvoetbal en onze ervaringen. Ze zei dat ze nooit meer terug zou willen en liever direct bij de vrouwen was begonnen. Die uitspraak zette me aan het denken: was het spelen bij de jongens uiteindelijk een voordeel of niet?
Jarenlang voetbalde ik tussen de jongens, vechtend voor mijn plekje in het team. Als meisje was het moeilijker om geaccepteerd te worden: je kreeg de bal minder vaak toegespeeld, en als je het veld opstapte, hoorde je de tegenstanders al roepen: ‘We winnen sowieso, want zij hebben meisjes in het team!’’ Maar juist dát motiveerde mij en de andere twee meiden om nóg harder te werken. Kapotte knieën, blauwe schenen en een paar harde vlieglessen later, groeiden we uit tot volwaardige speelsters in het eerste vrouwenteam van onze club.
Begrijp mij niet verkeerd, de jaren in jongensvoetbal waren niet alleen maar regenbuien en stormen voor mij, ik heb ook heel veel geleerd. Ik ben er mentaal sterker van geworden. Zo heb ik geleerd en daadwerkelijk het verschil gemerkt dat als je geen aandacht geeft aan de mensen die een reactie uit je proberen te lokken, ze op een gegeven moment stoppen. Ook heb ik er geleerd om fysiek hard te zijn en geen genade te tonen, in de voetbalwedstrijd zelf natuurlijk. Maar op een gegeven moment was het klaar. Ik was het zat dat mijn volle potentie niet bereikt werd en ik niet kon laten zien wat ik allemaal in mijn mars had. Daarom besloot de overstap naar de vrouwen te maken.
Ik kwam in het eerste vrouwenteam terecht op 16-jarige leeftijd met 5 jaar voetbalervaring, en na een half jaar werd ik zelfs tot aanvoerder gemaakt. Ik voelde mij eindelijk gewaardeerd en werd niet alleen door de trainer, maar ook door het team gezien. Het verschil tussen mannen en vrouwen ligt ook niet alleen in de manier van spelen. Waar mannen winnen met brute kracht en harde ballen, draait vrouwenvoetbal om snel overpassen en tactische strategieën. Ook is het op mentaal vlak compleet anders, bij jongens worden fouten sneller op één persoon afgeschoven, terwijl bij vrouwen het team centraal staat en je de verantwoordelijkheid deelt. Zoals mijn trainer zegt: ‘’Een tegengoal begint voorin, niet alleen bij de verdediging.’’
Ik heb mijn plek gevonden, maar zonder mijn jaren bij de jongens had ik hier nooit gestaan. Daarom zou ik jonge meiden aanraden om hun sportavontuur bij de jongens te beginnen. Het maakt je sterker, zowel fysiek als mentaal, en de voldoening die je voelt als je uiteindelijk op je plek zit, is het meer dan waard.
